معنی نم نمن - جستجوی لغت در جدول جو

نم نمن

فرهنگ گویش مازندرانی

نخ نما

پارچه یا فرشی که بر اثر کهنگی و فرسودگی پرزهایش رفته و تاروپودش ظاهر شده باشد

فرهنگ فارسی عمید

هم نمک

دو یا چندتن که با هم نان ونمک خورده باشند

فرهنگ فارسی عمید

نمانما

(نِ نِ)

نمانما بردن، عبور دادن چیزی را بدانسان که همگان از عابرین و ساکنین معبر آن راتوانند دیدن: نمانما بردن جهیز. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

نیم نم

(نَ)

رطوبت دار. مرطوب. که هنوز رطوبتی دارد و کاملاً نخشکیده است:
که بازآمدی جامه ها نیم نم
بدین کارکرد از که یابی درم.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

نیم نان

نیم گرده، نصف گردۀ نان،
- نیم نانی، لقمه ای، قوت مختصری، اندک غذائی:
نیم نانی گر خورد مرد خدای
بذل درویشان کند نیمی دگر،
سعدی،
چو بشنید عابد بخندید و گفت
چرا نیم نانی نخورد و نخفت،
سعدی،
گر همه کامم برآید نیم نانی خورده گیر
ور جهان بر من سرآید نیم جانی گومباش،
سعدی،
نیم نانی می خورم تا نیم جانی در تن است،
ابن یمین

لغت نامه دهخدا

نیم من

(مَ)

وزنی معادل بیست سیر. (یادداشت مؤلف). نصف یک من. (فرهنگ فارسی معین) ، رطل، در اصطلاح می فروشان. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

نخ نما

(دَ فُ)

نخ نما شدن قالی و جامه و جز آن، سوده و فرسوده شدن آن به کثرت استعمال چنانکه پود آن برود و تار که در زیر پود از چشم پنهان بود نمایان گردد. مندرس شدن. فرسوده شدن

لغت نامه دهخدا

نم زدن

(غِ وْ تَ)

افشاندن آب کم بر چیزی. (یادداشت مؤلف). رطوبت دادن و مرطوب کردن چیزی را. آبی اندک بر چیزی افشاندن: نم زدن تنباکو را، نم زدن لباس را پیش از اتو کشیدن:
چو شد ز نم زدن ابرهای فاخته گون
درخت باغ چو طاووس جلوگی خرم.
سوزنی.
هرکه در عاشقی قدم نزده ست
بر دل از خون دیده نم نزده ست.
خاقانی.
، در تداول، چشمش نم نزد، مطلقاً گریه نکرد. هیچ اشک در چشمش نیامد. اصلاً متأثر نشد

لغت نامه دهخدا

نمنمه

(نُ نُ مَ / نِ نِ مَ)

سپیدی که بر ناخن افتد. (مهذب الاسماء). واحد نمنم است. رجوع به نمنم شود

لغت نامه دهخدا

نم نمک

(نَ نَ مَ)

نم نم. اندک اندک. کم کم. به تأنی و آرام آرام: نم نمک باریدن. نم نمک نوشیدن. نم نمک رفتن

لغت نامه دهخدا

نم نمو

(نَ نَ)

در تداول، چشم نم نمو، چشمی که به علت بیماری آب از آن تراود. اعمش. (فرهنگ فارسی معین) (فرهنگ عامیانۀ جمال زاده)

لغت نامه دهخدا

نم نمی

(نَ)

دهی است از دهستان ترکه دز بخش مسجدسلیمان شهرستان اهواز و در حدود 100 تن سکنه دارد. آبش از چشمه، محصولش غلات، شغل اهالی زراعت و کارگری است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

نم نمی

(نَ نَ)

آنکه تکیه کلام ’نم’ دارد و بیجا تکرار کند. (یادداشت مؤلف) ، چشم نم نمی، چشمی که دایم آب زند. چشم نم نمو

لغت نامه دهخدا

هم نمک

(هََ نَ مَ)

همسفره و هم خوان. (آنندراج). دو تن که با هم نان و نمک خورند. همنشین. دوست

لغت نامه دهخدا

مانمن

(مِ)

به لغت زند و پازند جامی باشد که بدان شراب و آب و امثال آن خورند. (برهان) (آنندراج). به لغت زند و پازند پیالۀ شراب خوری و آب خوری. (ناظم الاطباء). پهلوی، یام (جام) و هزوارش مانه = منه است و این هزوارش را بیشتر مانمن می خواندند. در بندهشن ص 229، مانمن. (حاشیۀ برهان چ معین)

لغت نامه دهخدا

نماندن

(لَ)

رفتن. اقامت نکردن. دوام نیاوردن. مقابل ماندن، مردن. درگذشتن. (یادداشت مؤلف) : چون عم او اردشیر که جای پدرش گرفته بود نماند. (فارسنامۀ ابن بلخی). در آن وقت که حالت شیخ به کمال رسیده بود و پیر ابوالفضل حسن نمانده. (اسرارالتوحید ص 17). در موصل نماند سن او به نودوشش رسید. (جامعالتواریخ).
نزدیک شد آن دم که رقیب تو بگوید
دور از رخت این خستۀ رنجور نمانده ست.
حافظ.
، رها نکردن. نگذاشتن. (یادداشت مؤلف) :
نماند ایچ در دشت اسبان یله
بیاورد چوپان به میدان گله.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

هم نمک

دو یا چندتن که باهم نان ونمک (غذا) خورند (نسبت بهم)

فرهنگ لغت هوشیار

من من

سخن جویده جویده و تو دماغی تانی و درنگ بسیار در سخن گفتن: (شنوندگان او یعنی سید میران و هما از من منهای نا مفهومش رو هم رفته چیزهایی که باید بفهمند فهمیدند.) (شام. 363)

فرهنگ لغت هوشیار